KORKUYORUMMM...



2 yorum
Bugün pek bi enerjik başladım güne :) Noldu bilmiyorum gece yatarken kafama taş düştü sanırsam :) Ya da dün bloga içimi dökünce beyin kendini resetledi :D Her neyse ne olduysa oldu keyfim yerinde ya...Ohh şansıma havada mis gibiydi,hiç dururmuyum peki ben hayır tabikide hemen ufak çaplı bi organizasyon yaptım...Giyindim süslendim kız kıza buluştuk...Sohbet muhabbet,küçük çaplı koca çekiştirmesi derken zaman nasıl geçti anlamadık :) Bi de arkadaşımızın minik oğluşu vardı ki evlere şenlik :) 
Ooo süper dedim,herşey düzeliyor sanırım...Bak güzel bi başlangıç oldu,kafamdaki tüm sıkıntılar sanki bi anda silini verdi...Ama galiba yanıldım...En iyisi anlatıyım...Annem aklındaki kötü şeyleri anlatki gerçeklşmesin derdi hep...Anlatıyım ve gerçek olmasın lütfen...
Bugün arkadaşlarla otururken boğazımın hafifte olsa ağrıdığını harkettim...Ama açıkcası çok üstünde durmadım.Daha sonra bi arkadaşla sohbete doyamayıp kahve içmeye gittik.O ara sesim kısılır gibi oldu,yutkunurken boğazım acıdı derken daha kötü olmadan bi hastaneye gideyim dedim...(Keşke demesemiydim diye düşündüm hastaneden çıkarken...) 
Neyse muayene odasına geçtim,doktora sıkıntımı anlattım.Doktor muayene etti iğne yaptılar derken doktor endişeli şekilde : "Lenf bezlerinize baktırdını mı " dedi.Hayır baktırmamıştım...Doktor devam etti : "Patoloji bölümüne gidin parça alınsın,ihmal etmeyin vs vs vs " dedi.Benim orda tek diye bildiğim diğer muayenelerde belli olmaz mıydı oldu...Olmayabilirmiş,benim söylemem gerekliymiş...Ama ben bu zamana kadar lenf bezlerimin şiş olmasını normal sanıyordum...Normal olduğunu düşündüğünüz bişey için kontrol olmak aklınıza gelmez ki...O an kırk senaryo yazdım kafamda...Lenf kanseri şüphesiyse doktoru öyle tedirgin eden,ya yeni uzattığım saçlarım dökülürse,ya sevdiğime doyamadan,bebeğimi kucağıma almadan bişey olursa,peki anneme kim söylecek...Off off bi muayene ol dedi diye neler kurdum kafamda...Ama korktum,korkuyorum...Çünkü öyle endişeli ve kesin bi şekilde söyledi ki...
Eve geldim ama canım öyle sıkkın ki başım dönüyor,kulağımda uğulduyor iç sesim...Eşim geldi eve ona sarıldım,anlattım doktorun dediğini.O da muayene etti hemen sonra uzun uzun lenf bezini vücuttaki işlevini klasik hekim kelimeleriyle anlattı...Kafamı salladım ama inanamadım...Korkuyorum...Yaaa diye başlayıp kötü olan herşeyle boşlukları dolduruyorum...Gidicem hastaneye ama sonuca hazır olunca...
Öyle boş ki şu dünya dün neler yazdım,neleri kafama taktım...Ama ufacık bir şüphe yok etti herşeyi...Un ufak etti tüm sorun ettiğim şeyleri...Bu bana bi mesaj mı acaba ya da yaradanın imtihanı...Dua edin bana olur mu...Eğer okuyorsanız yok ya banada demişlerdi çıkmadı bişey deyin...Şuan kandırılmaya o kadar ihtiyacım var ki....

Peki kimse yok mu ?



0 yorum
Savruluyorum şu sıralar kurumuş yaprak misali...Kafam karışık...Ruhum karışık...Duygularım karışık...Ama sanırım beni savuran rüzgarında kafası karışık...Bi o yana bi bu yana savrup duruyor beni...O da karar veremiyor ne yapacağına...Sonu nereye varacak bu durum bilmiyorum...Kafam öylesine dolu ve öylesine boş ki anlam veremiyorum bu hallere...Ben hiç böyle olmuşmuydum acaba önceden ??? Onu bile hatırlamıyorum,hafızam bile karışık buaralar...Beni bu havalar mahvetti demiyeceğim...Herkes gibi suçu sonbaharın üstüne atıp köşeme çekilmeyeceğim...Savaşacağım ...Ama nasıl yapacağımı henüz bilmiyorum...Bi yerden başlamak şart oldu,öyleyse karar vermeli önce...Hangi cepheden başlamalı savaşa ??? Hangi düşmanı karşıma almalı ??? Ya da en önemlisi önce iç savaşlarımı bitirmeli,yoksa benden öte düşmanlarımı halletmeli ??? 
Peki ya insan kendine düşmansa ne yapmalı ??? Kendiyle savaşabilecek kadar güçlü mü insanoğlu...Havva kızları...Adem oğulları...Peki ya ben güçlü müyüm ??? Güçüm kaldımı ki onca yaşandan sonra...Kanayan yaraların yerini unutup kendi kanımda boğulmuşken,yeniden yapabilirmiyim...Sahi başarabilir miyim ??? Baksalar dışardan hala yüklenirler omuzlarıma,hala yaralarımı deşerler...Öyle ya güçlüyüm onların nazarında...Evet belki güçlüydüm bi zamanlar ama ya gücüm kalmadıysa...Ya dayanamıyorsam artık olanlara...İnsanların sahte yüzlerini gördüysem ya...Ya yalanlarının hızına yetişebilecek takatim kalmadıysa...Ya güvenmeye,inanmaya,iyi niyete hasretsem...Ya bunları bi kenara bırakıp en baştan başlamak istiyorsam ne yapmalı ??? Kimse var mı sesimi duyan ? Kimse var mı aynı yolları aşan...Peki ya kimse yok mu bana yol gösterecek olan ???

Yar demek yetmez canımda cansın...



0 yorum
ben ne zor günlerin şahidiyim
çok savaştan çıktım sağ salimim
yok kimseye ahım
dost düşman sağ olsun
yar iyiki varsın
can sende son bulsun 
 sen dar günümde helal lokmamsın 
yar demek yetmez canımda cansın
her kulun hakkını, bahtını, şansını
verene bin şükür iyiki varsın...

newer post older post